- Wspaniale - ucieszyła się pani Delacroix i aż klasnęła w dłonie. Santos zacisnął usta. - Chcesz powiedzieć, że moja córka... że ona i ten chłopiec... że oni... - Lucienie? Ku jej zaskoczeniu uśmiechnął się. - Najpierw coś ci opowiem. Coś, czego inaczej na pewno nie chciałabyś wysłuchać. Jeśli potem nadal będziesz się upierała, żeby wysiąść, droga wolna. - Może powinienem się wytłumaczyć. Pomyślał, że do dzisiejszej nocy brakuje jeszcze wielu godzin i westchnął. Ach, sukces. Alexandra uśmiechnęła się, gdy salonowy francuski po raz kolejny ukryć uśmiech. Lucien Balfour w końcu uczynił pierwszy krok ku poprawie stosunków z - Możesz mi powiedzieć, co robiłaś w ogrodzie o północy? - usłyszała. - Tylko to, że miał... parę kochanek i że umarł piętnaście lat temu. - Ty moją przez cały czas wystawiałeś na próbę. - Nie chcę z tobą rozmawiać.
- Nie miałam zamiaru jej krzywdzić. Nikogo nie chciałam krzywdzić. najmniejszego współczucia. Przerażający brak wrażliwości. Santos patrzył chwilę za dziewczyną, po czym kręcąc głową, ruszył dalej. Sugar należała do tej kategorii osób, którą naprawiacze świata, jak szkolny psycholog Santosa, określali krótko: „wywiera zły wpływ”. Tymczasem w opinii chłopca dziewczyna robiła po prostu, co mogła, by utrzymać rodzinę. Pieski los, pomyślał. Czasami człowiek nie ma innego wyjścia, jeśli chce przeżyć.
tak daleko. Czy będzie potrafiła skończyć to, co zaczęła? Miała - Po co? - A czemu nie teraz? Chyba jestem ważniejsza od tego czupiradła?
Kochał ją. - Nie wydaje mi się, żeby była w jego typie - dodała Oriana z odrobiną zadowolenia. - Masz jeszcze czas. Rozumiesz? Uratujemy cię!
- To się wydarzyło pół roku temu - odezwał się w końcu. - Co pani robiła od tamtej rzeczy. Czasami aż mnie ręka świerzbiła, żeby go uderzyć. - Kiedy indziej marzyła, żeby go Przez następne półtora dnia Alexandra nie widziała lorda Kilcairna. Pomyślała nawet, 93 bezwzględnego i podstępnego niż za mięczaka, jakim się stawał przy pannie Gallant. Ona też - Zawsze panujesz nad sytuacją?